ทำคีบหางหนูนา

ส่วนที่จะให้แสดง

ส่วนที่เหลือ

บทความที่เกี่ยวข้อง

• ???
• ???
• ???
• ???

อ่านต่อ..

วันนี้แล้วสินะ

วันศุกร์อีกแล้วครับ ศุกร์ที่แล้วผมนั่งวางแผนการเดินทาง ว่าจะเอาไงดีจะกลับทางไหน รถ เรือ BTS MRT Taxi หรือ.อ...อ เพราะเชื่อแน่ว่าการจราจรติดขัดแน่ๆ และแล้วก็มาถึงศุกร์นี้วี่แววเรื่องรถติดหายไปหมดแล้วแต่ใจผมเอง

ก็ยังนึกหวั่นอยู่ไม่ใช่น้อยว่าจะเกิดอะไรช่วงหยุดยาว หรือเปล่า แต่คิดอีกทีก็คงไม่มีอะไรมากแล้วล่ะมั้ง เนอะ
ถึงตอนนั่งเขียนอยู่นี่ ก็ยังติดตามข่าวอยู่ครับ ว่าจะออกมาเป็นยังไงบ้าง อ่ะ...ไม่เขียนต่อล่ะเรื่องนี้ ข้ามๆเลยละกัน

ภาพด้านบนถ่ายนานแล้วครับ ตั้งแต่ตอนยังไม่มีเรื่องสีเข้ามาในวงสนทนา ตอนเห็นแล้วชอบจัง ถึงแม้ตอนเก็บจะยากเย็น และเอามาแล้วต้องทำเยอะไปหน่อย แต่คิดว่าถ้าเทียบแล้วถือว่าคุ้ม ภาพนี้ถ่ายที่ISO สูงมาก เพราะแสงน้อย และถ่ายขณะรถวิ่งอยู่เลยต้องหยุดให้ได้ speed shutter เลยต้องสูงดังว่า เก็บบนรถมินิบัสเขียว คนแน่นมากๆ เจ้าของแขนก็ดูหวั่นๆผม เพราะผมเล่นจ้องอยู่นาน

ถ้าภาพนี้จะสื่ออะไร ก็อยากให้สื่อเหมือนเป็นไปในแนวคำถามและคำตอบในตัวเดียวกัน คำถามที่ให้เกี่ยวกับความรักหน่อยหนึ่ง ว่าถ้าคุณจะรักใครซักคนเพิ่มเติมจากคนใกล้ชิดแล้ว คุณรักใคร?? เก็บไว้ตอบตัวเองนะครับ เชื่อเถอะว่าผลของคำตอบโน่นแหล่ะ ที่อยากเห็น

อ่านต่อ..

ความรู้ใหม่จากคนปวดเข่า

โอยยย..ปวดเข่าครับ อาการที่เคยกำเริบ เมื่อเดือนที่แล้วหลังจากไปพบแพทย์ บอกเล่าสาระ ดิบๆ ให้มราบก่อนได้วิธีบำบัดเข่าสุดเจ๋ง เจ๋งที่ว่าทั้งวิธีการ และจำนวนต่อวัน คุณหมอผู้ใจดี สั่งผมมาว่า ช่วงนี้ให้ระวังตัว อย่าออกไปไหนที่ต้องเดินไกลๆ และต้องบำบัดให้ได้วันลพ 100 ครั้ง วิธีการน่ะหรือครับ

ก็ให้นั่งแล้วเหยียดเท้าตรง ยกขาขึ้นทั้งที่เหยียดตรงอย่างนั้น แล้วค้างไว้ ราวๆ 1 นาที ทำ 100 ครั้ง โอ้เจ๋งๆ ก็ทำบ้างผ่อนบ้าง อาการปวดเข้าของผมคือสะบ้าอักเสบ เหตุเพราะกล้ามเนื้อที่ยึดระหว่างสะบ้า ติดกับข้อเข่าไม่แข็งแรง การทำกายภาพท่านี้เลยเป็นการช่วยให้กล้ามเนื้อที่ว่าแย็งแรง โป๊กๆ

แล้วผมก็เลยถามหมอเรื่องผ้าที่เราใช้รัดเข่าเวลาออกทริป ตามมานานคงงงล่ะสิครับว่าเกี่ยวอะไรตรงไหนกัน ก็เนี่ยๆ กำลังจะสอดเรื่องเข้าไปล่ะ รับรองเกี่ยวด้วยกันหมด เลย รวมทั้งภาพบนด้วยครับ

อ่ะต่อ.. ที่ถามหมอ ก็เพราะว่าทริปล่าสุดที่ไปมาคือแก่งกระจาน ตอนเดินเก็บภาพก็ใช้ผ้ารัดเข่าไปด้วย ใส่แล้วรู้สึกเข้ากระชับ เดินได้ไกลไม่รู้สึกเจ็บ หลังจากถามไปได้คำตอบมาว่า ผ้ารัดเข่าจะให้ดีต้องเป็นแบบที่เจาะเนื้อผ้าเป็นวงตรงลูกสะบ้าที่เข่าเรา เพื่อช่วยประคองลูกสะบ้าให้เข้าที่เวลาเดิน ป้องกันอาการสะบ้าสึก

แล้วถ้าใช้แบบเนื้อผ้าทึบล้วนเลยล่ะจะเป็นยังไง หมอใจดีบอกว่า ปกติโดยทั่วไปของคนเวลาเดินหรือเคลื่อนไหว สะบ้าจะมีการถูกับชิ้นกระดูกทำให้เกิดการสึกของลูกสะบ้าอยู่ตลอด แต่จะเป็นแรงระับปกติทำให้สึกแค่กระดูดอ่อนที่เคลือบสะบ้าเท่านั้น สามารถงอกเสริมได้เอง แต่ถ้าเราสวมผ้ารัดเข่าที่ทึบ ก็เท่ากับเป็นการกดลูกสะบ้าลงไป เวลาเคลื่อนไหวก็จะสึกมากกว่า ง่ะ.. แล้วเราทำอะไรลงไปเนี่ยเมื่อทริปที่แล้ว


ภาพบนผมเก็บระหว่างระทะเลหมอกที่จุดชมบนแคมป์พะเนินทุ่ง ใจล่ะอยากจะเปลี่ยนอาทิตย์เป็นพระจันทร์มากกว่า คงเวงกว่าเยอะ แต่ก็ติดรถมาด้วย ก็น่ะล่ะ ที่จอดก็มีเยอะแยะ ดันมาจอดตรงนี้ซะงั้น และก็แปลกมือก็ถือกล้องไป ใจก็กะไปถ่ายภาพทะเลหมอก ภาพที่ได้มา เป็นมุมตรงข้ามซะได้

อ่านต่อ..

วันนี้ดีนะครับ

อย่างที่บอกวันนี้วันดีมากๆ เลยครับตอนนี้นั่งอยู่ห้องทำงาน ฟังข่าวไปด้วย เค้าบอกว่าแถวถนนวิทยุถนนโล่งมากๆ ยิ่งถ้าเข้าไปแถวๆ เส้นสีลมยุ่งโล่งใหญ่เลย ไม่มีรถซักคัน อย่างน้อยก็เป็นอีก หนึ่งข่าวดีสำหรับผม

ที่ดีก็เพราะว่าถนนโล่งมาก แต่ถ้าดูต่อก็เพราะเค้าปิดถนน เนื่องจากมีการชุมนุม -_-' ก็มิน่าล่ะถนนถึงโล่ง ปิดถนนเพราะมีการชุมนุมนี่เอง วันนี้ทั้งวันก็ตามข่าวอยู่นะครับว่า บริษัทที่อยู่เส้นสีสมทยอยปิดให้พักงานกลับบ้านกันตั้งแต่บ่าย เห็นมั้ยครับข่าวดีอีกแล้ว อย่างน้อยบางคนก็ได้หยุดกลับบ้านไว้ในวันศุกร์สุดสัปดาห์ ส่วนเลิกงานจะกลับบ้านเลย หรือจะเปลี่ยนชุดเป็นสีเดียวก็ว่าไปอย่าง เรามองถึงแค่ได้เลิกงานเร็ว ก็เหมือนรื่องถนนโล่งน่ะล่ะ ที่เอาเรื่องนี้มาเล่าก็เพราะว่า เรื่องมันออกมากลับกัน คนนึงกำลังคิดว่าตัวเองกำลังแก่ลงไปอีกปีนึงและกำลังสานฝันของตน แต่อีกกลุ่มคนนึงกำลังพยายามทำให้ได้ในสิ่งที่ตนหวังและต้องการ มันคล้ายนะ แต่ดูเหมือนคนละทางที่เกี่ยวเนื่องกัน

ภาพบนคงพอสะท้อนได้ อยากบอกว่าตอนเลิกงาน แล้วนั่งรอสัญญาณไฟเพื่อให้เขียว รถจะได้ไหลไปได้ต่อ(หน่อยนึง) เป็นอะไรที่ทุกคนทรมาน คำว่ากลับบ้าน ใจน่ะไปถึงตั้งแต่เดินออกจากบริษัทแล้ว แต่ตัวสิ ยังแหง็กอยู่บนถนนอยู่เลย
ภาพนี้ผมต้องใช้ ISO ที่สูงพอดู และก็โฟกัสแบบ manual เนื่องจากแสงน้อยระบบ auto focus เลยทำงานไม่ได้ซะงั้น แล้วก็ต้องเงียบ เพราะเดี๋ยวจะไปตัดช่วงความคิดของเธอคนนี้เข้า

อ่านต่อ..

dslrชิวๆ รอบสวน

หยุดงานครับ ไม่มีที่ไป อยู่บ้านดีกว่า งั้นทำอะไรดียามว่าง ทำสวนเลยละกันงานอดิเรก ระหว่างรดน้ำพรวนดินปกติ ก็หยิบกล้องออกมาด้วย เผื่อมีอะไรจะได้เก็บๆ แล้วเอามาลงให้รกเล่น จะว่าไปนะครับ การพัฒนาตนเองในด้านการถ่ายภาพ นอกจากจะต้องวิ่งหาสิ่งสวยๆ สถานที่สวยๆแล้ว

ลองเอางี้ดีกว่ามั้ย Back to basic ลองนั่งลงแล้วมองสิ่งรอบข้าง ใช้เวลากับมัน จะช่วยให้เรามองสิ่งต่างๆได้ละเอียดขึ้น เพราะการถ่ายภาพที่ดี หากเทียบกันระหว่างอุปรกรณ์กับมุมมอง ก็มักจะได้ข้อสรุปว่ามุมมองจะเป็นใหญ่ และสำคัญเสมอ แล้วมุมมองสร้างได้จากทุกที่ และก็จะได้ภาพที่แตกต่างไป

ภาพบน จะว่าถ่ายภาพนี้ยากก็ไม่เท่าไหร่ครับ จะว่าง่ายไป ก็ไม่เชิง ผมอยากถ่ายพริกเอาไว้อวดเพื่อนในเวปเกษตร แต่ถ้าเก็บแต่พริก ก็จะดูกร่อยๆ เลยเก็บ แมลงที่ตอมมาด้วย แต่ก็แทบจะไม่ได้ใช้นะครับ เพราะติดเรื่องขนาด เจ้าแมลงตัวเล็กมาก บวกกับความสามารถของกล้องแล้ว จึงเป็นไปได้ยากที่จะเก็บภาพแมลงได้

อีกเรื่อง ความไวชัตเตอร์ หรือ speed shutter ซึ่งสัมพันธ์กับ สภาพแสง ภาพนี้แสงน้อย ครับ เลยได้ speed shutter ที่ช้า แต่หากจะหยุดแมลงขณะบินให้ยังคงชัด ก็ต้องใช้ speed shutter ที่สูงพอ ผมเลยต้องดัน iso ขึ้น ภาพนี้ใช้ iso 800 โชคดีที่เป็นภาพที่ถ่ายวัตถุระยะใกล้ครับ เลยมี Noise ที่เกิดจากการใช้ ISO สูงมากวนน้อย


อีกเรื่องครับที่จะฝากสำหรับการถ่ายภาพในโลกดิจิตอลก็คือ ขอบเขตภาพ


ด้วยข้อจำกัดของอุปกรณ์ที่เรามี แต่ความต้องการของเรามักไส้ขีดจำกัด การถ่ายภาพให้ได้ไฟล์ภาพใหญ่ๆ จึงจำเป็น แล้วเอามาทำต่อในคอมพิวเตอร์กับขั้นตอนที่เรียกกันว่าครอป crop เพื่อตัดส่วนที่ไม่ต้องการออก เหลือไว้เฉพาะจึดที่ต้องการจะเน้น

ภาพแมงมุม ผมเก็บมากว้างกว่านี้มาก แต่ด้วยต้องการเน้นแค่นั้นครับ ก็เลยจัดการครอป ส่วนที่ดูกว้างๆ ออกไป จริงอยู่ครับ การครอปเป็นการตัดภาพ ทำให้ได้ภาพที่เล็กลง เพราะงั้นเองครับ เลยให้ถ่ายภาพให้ไดเฟล์ที่ใหญ่ หรือด้วยความละเอียดสูง เพื่อเวลาครอป ก็จะได้ไฟล์ที่มีขนาดเล็กลงมา อาจไม่พอกับภาพใหญ่ แต่พอสำหรับใช้งานตามเวป หรือภาพขนาดเล็ก

พอนึกภาพออกหรือยังเอ่ย งั้นผมของตัวไปดูพริกก่อนนะครับ วันก่อนมีเพลี้ยลง แต่ปราบไปรอบนึงแล้ว จะตามดูว่าผลเป็นไงบ้าง ^_^

อ่านต่อ..